Kenia 9 - 16 december

9-12

Het beloofd een lui dagje te worden vandaag. Mams stoelgang is, na een aantal dagen volledige blokkade, in een stroomversnelling geraakt en zij blijft graag in de buurt van het toilet.

Omdat het binnen wederom niet te harden is begeef ik me naar het zwembad waar pa al een tijdje bekeerd wordt door een wel heel hard schreeuwende geestelijke op tv….tsja het is zondag he.

Na een frisse duik in de “hot tub” belt Annemarie of ze de was mag komen brengen. Zo lief dat we dat bij haar kunnen laten doen. Het scheelt ons weer een heleboel geklieder in de badkamer. Respect voor alle Afrikaanse vrouwen die alle was op de hand moeten doen en daarvoor vaak eerst nog eens water moeten gaan halen.

( Mijn gedachte dat ik hier wel een heeeeele slechte huisvrouw zou zijn wordt ’s avonds meteen de kop in gedrukt als ik rijst met een soort Chili con Carne kook en Mwiny na het eten zegt dat ik nu officieel ben goedgekeurd als nieuwe stiefmoeder voor zijn kinderen ??? )

Ik probeer wat in mijn dagboek te schrijven maar het zweet loopt in straaltjes van mijn voorhoofd in mijn schrift.

Binnen heeft pa net Annemarie gemasseerd ( hij kan het niet laten en wij zijn gewillige slachtoffers ;-) ) en haar nek ingetapet met medical tape in matching color bij haar t-shirt, hopelijk heeft ze er baat bij.

Ondertussen speert ma als een soort Speedy Gonzales van bank naar toilet en vice versa….

Annemarie gaat naar huis en we nemen voor even afscheid van Pauline die voor een paar dagen naar Nairobi vertrekt voor een dance contest….zet ‘m op meisje !

Omdat ma inmiddels een halve marathon heeft afgelegd tussen WC en bank en echt beroerd wordt, kruipt ze in mijn bed waar het midden op de dag koeler schijnt te zijn ???

Pa en ik gaan even naar Kigotho ( het appartement waar ik in 2006 voor 3 maanden heb gezeten ). Beneden in het restaurant annex terras aan het zwembad is het bere druk, dus gaan we naar boven waar ze nog een klein barretje hebben. Er zitten wat Kenianen aan een tafeltje een aan de bar zitten twee mannen een voetbalwedstrijd te volgen op de TV die achter de bar staat. Obers lopen af en aan maar een barman/barvrouw schijnt niet aanwezig te zijn. Toen één van de spelende teams een goal maakte kwam er echter een juichende bardame onder de bar uitgesprongen…..pff het is maar goed dat ik een sterk hart heb.

10-12

Om 9 uur rijd ik met Mwinyi naar de airport om Alex op te gaan halen, onze nieuwe huisgenoot voor een week. Het vliegtuig landt ruim op tijd maar eer dat hij de douane door is staan we toch nog ruim een uur te wachten.

Later lopen we samen naar Annemarie om wat door Lex meegebrachte spulletjes af te geven. Dexter de Rottweiler pup van Ann lijkt echt met de dag groter te worden, wat een komisch beest.

’s Avonds gaan we nog even een hapje eten bij Yuls en daarna duikt Lex vroeg zijn mandje in, nog steeds een beetje gaar van de lange vlucht. Ik zoek later mijn bed in de woonkamer maar weer op want ik vind het in de slaapkamer echt te warm om te slapen.

11-12

Pa en ik willen vroeg naar school maar ma is nog steeds niet lekker dus besluiten we haar toch maar eerst naar een dokter te brengen. Gelukkig zit er een goed ziekenhuis naast ons dus we hoeven niet ver te rijden.

Binnen schrijf ik haar in bij de receptie en moeten we door naar een volgend kamertje waar ze wordt gewogen en haar bloeddruk en temperatuur wordt opgemeten. Hierna bezoeken we de dokter zelf die de klachten nog een keer met ons doorloopt en haar buik onderzoekt. Op naar het lab om bloed te laten prikken. Vervolgens wachten we een kwartiertje op de uitslag ( in de wachtkamer speelt op TV ondertussen een hele foute Bollywood horrorfilm ). Mama blijkt een bacterie te hebben dus ze krijgt antibiotica voorgeschreven.

In minder dan 40 minuten staan we weer buiten, totale kosten 50 euro inclusief medicijnen….dat het kan ?

Daarna brengen we een snel bezoekje aan school, lopen alles even na maar de werkzaamheden verlopen wederom vlotjes dus we blijven niet lang. We willen namelijk nog op zoek naar een cadeautje voor ma…….je wordt maar één keer 70 natuurlijk.

Bij de eerste juwelier zien we een paar armbandjes waarvan ik denk dat ze die eventueel wel mooi zou vinden maar veel keus is er niet, oftewel keus genoeg maar allemaal van die Indiase kitch. Wel worden we meteen getrakteerd op vuurrode, mierzoete thee. Klantvriendelijk en gastvrij zijn ze hier in elk geval.

We willen toch nog even verder kijken en gaan naar de nieuwe citymall bij de Nakumatt. De juwelier zit boven dus, hup met de roltrap. Mwinyi komt wel hel dicht bij me staan maar ik heb natuurlijk weer niet door wat er aan de hand is.

Nadat we een mooi, sober armbandje hebben uitgezocht gaan we weer met de roltrap naar beneden. Nu pas krijg ik in de gaten dat Mwinyi doodsbang is op dat ding en tsja..als je de leuning vastpakt kun je er ook maar beter opspringen anders gaat dat niet goed komen. Beneden zegt hij dan ook dat hij nog steeds meer voelt voor een “ manual stairs ” en ik zeg dat hij ook niet op zijn handen moet proberen naar beneden te komen.

We blijven een beetje rondom Jacy Joka hangen, ma is nog steeds beste vrienden met de wc-pot dus van huis gaan is niet handig.

’s Avonds doen we nog een drankje bij Kigotho met zijn drieën en bij thuiskomt versieren we de woonkamer met ballonnen. Als ma nieuwsgierig wordt lijkt ze in eens een stuk fitter dus om 12 uur zingen we “ Lang zal ze leven “ en wensen we haar nog veel bacterieloze jaren toe. Het cadeautje valt gelukkig in de smaak.

12-12

Alex heeft voor zijn verblijf maar een paar dingen op zijn to-do-list staan, waaronder een bezoekje aan de stad. ’s Morgens vroeg is dat beter te doen als op het heetst van de dag, ik heb namelijk toch al het idee dat het in smoggie Mombasa town nog 10 graden warmer is als in de rest van Mombasa. Daarnaast houden de meeste mensen in de stad hier siësta dus we zorgen dat we op tijd van huis gaan.

Het is vandaag Jamhuri day, de dag waarop Kenia haar onafhankelijkheid viert. Uit verschillende gebouwen klinkt dan ook keiharde muziek. Ik zeg tegen Mwinyi dat ze wel heel vroeg beginnen met feesten hier, maar volgens hem zijn ze al sinds de vorige avond bezig....dan worden er heel wat katers gekweekt lijkt mij.

We lopen een rondje langs Moi Avenue ( waar ik Alex vereeuwig voor de Tusks ) en terug via Biashara Street. Biashara betekent letterlijk “ business “ en dat wordt hier volop gedaan. Vooral Kanga’s, slippers en huishoudelijke artikelen worden hier in overvloed aangeboden. Ik koop nog wat sjaals en kanga’s en daarna houden we het al snel voor gezien. We drinken nog even een colaatje bij Blue Room en daarna gaan we richting huis waar mama Hans en Karina op bezoek heeft voor haar verjaardag.

Later komen ook Rob en Annemarie nog even feliciteren en ’s avonds gaan we nog gezellig met zijn vijven uit eten bij La Veranda. Tijdens het toetje wordt er door alle obers nog een keer “ Happy Birthday “ gezongen voor ma dus ik hoop dat ze zich ( ook dankzij alle lieve felicitaties uit Nederland ) echt jarig heeft gevoeld.

13-12

Punt 2 op Alex zijn to-do-list is Jetskiën. We halen Erwin op en rijden naar Yuls. Sukkels als we zijn houden we er geen rekening mee dat het hoogwater moet zijn om überhaupt te kunnen Jetskiën en eenmaal op het strand blijkt het dus eb. De verhuurder van de waterscooters verzekerd ons dat het maar een uurtje zal duren voordat het weer vloed wordt dus we besluiten maar even te wachten, er zijn slechtere plekken om te zitten.

Ik loop het strand op, even de beentjes strekken, en krijg gelijk gezelschap van 2 jongens die zoals zo velen op het strand proberen hun dagelijkse kost te verdienen. Let’s go for a walk, dus scherpe koraalstenen en zee-egels ontwijkend oefen ik mijn Swahili en wordt ik gewezen op een zeeworm ( die er meer uitziet als een slang ) een zeekomkommer en een Morene die zich met zijn enge bek schuilhoudt onder een stuk koraal. Het water komt snel opzetten en nadat ik de jongens ieder 100 shilling heb gegeven voor hun lunch ga kijken of Alex en Erwin klaar zijn voor hun Jetski avontuur.

Als de waterscooters zijn volgegooid met brandstof kunnen ze vertrekken en al snel zien we alleen nog maar wat op en neer flitsende stipjes aan de horizon. Ze gaan zo snel dat we niet eens meer kunnen zien wie Erwin of Alex is en er toch wel degelijk verschil in postuur. Dat merkt Erwin ook als hij na het scooteren probeert Alex om te duwen die zoiets heeft van “ zit er een vlieg op mijn arm ? “.

We nemen nog een lekker portie honey coated prawns en chicken nuggets. Ik heb echt het idee dat dit de week van het eten gaat worden, pffff we worden er geen een van allen magerder op, ma met haar darmprobleem buiten beschouwing gelaten. Terug bij Annemarie spreken we af om zaterdags deepfried turkey te bij hun thuis te eten dus de trend van lekker en veel eten wordt nog even voortgezet.

14-12

Alex gaat mee naar school en is na al die jaren verbaasd hoe groot het is geworden. Ik maak een afspraak met de schilder/signwriter om het sponsorbord aan te vullen met nieuwe namen en de muur bij de ingang te schilderen en te voorzien van de schoolnaam en motto.

Ondertussen scout Alex voetbaltalent onder de voetballende jongetjes op het schoolterrein ( tante mies er wordt echt dankbaar gebruik gemaakt van je goaltjes ).

Als alles geregeld is gaan we boodschappen doen en garnalen bestellen voor het voorgerecht voor zaterdag. We vragen om grote garnalen. De medewerkster van de viswinkel laat ons garnalen zien in formaat kreeft en we besluiten toch voor een maatje kleiner te gaan.

Eind van de middag doen we nog een rondje giraffen in Nguuni Park ( punt 3 op Lex’ zijn to-do-list ), het gaat echt nooit vervelen die grote beesten, het blijft prachtig. Ons pa doet tijdens een gesprekje met de gids weer een hillarische uitspraak die hij nog vaak zal moeten horen: “ We were also here next week “ ???

Voor het avondeten laat ik Alex kennismaken met de koteletten van Kigotho. Echt, thuis moet ik er niet aan denken maar deze zijn zo lekker, recht van de BBQ. Van de zes stukken kunnen we er met moeite één laten liggen, die we meenemen voor Pa.

15-12

We bereiden de voorgerechten voor vanavond voor, garnalen met bacon omwikkeld en bruschetta, aan gebrek aan knoflook zal het niet liggen ;-)
’s middags nemen we een lekkere duik in het zwembad bij Voyager, even lekker lezen en niks doen…..het lijkt wel vakantie !

Daarna gaan we naar Rob en Annemarie waar Rob de enorme pan met olie al op het vuur heeft staan voor de kalkoen van 9 kilo….maar goed dat we lunch hebben overgeslagen.

Het eten is heerlijk en nadat we allemaal zijn uitgebuikt gaan we nog even naar Casaurina om onze extra kilo’s eraf te dansen. Het valt me alles mee dat er na onze eerdere knoflookconsumptie nog mensen zijn die met ons willen praten. Het was weer te gezellig en te laat voordat we ons bed indoken.

16-12

We lunchen bij Rob en Annemarie met een lekkere kalkoensalade maar zelfs nu lukt het ons nog niet alles van die 9 kilo wegende turkey op te maken.

Met zijn allen gaan we nog even naar Copa Cobbana om even te relaxen en herstellen van de avond ervoor.

Thuis hebben we voor de zoveelste keer deze week geen stroom en gaan we maar naar Kigotho om nog een hapje te eten, daar staat de generator tenminste aan. Met een knipperende TL buis ( als noodverlichting ) boven ons hoofd brengen we alweer de laatste avond met Alex door, ook zijn weekje Kenia is voorbij gevlogen.