Kenia 25 tot 30 november

25-11

Na een lang dagje wachten, rommelen en pakken was het eindelijk weer tijd om naar Kenia te vertrekken. Dit keer reis ik samen met paps,mams en mijn twee lieve vriendinnen Angela en Marlou. Nadat we om 4 uur bij mijn ouders hadden verzameld, afscheid hadden genomen van de achterblijvers konden we om 4.45 uur dan ook echt vertrekken met de taxi naar Zaventem. Als tenminste de chauffeur de schuifdeur van het busje dicht krijgt ??? Na 85 keer de deur te hebben dichtgegooid ( zijn we al in Kenya ? ) kwam onze techneut Marlou op het idee een knopje in de deur te verschuiven en toen ging het dus wel, gewoon een typisch gevalletje van: “ ken je auto “.
Bij het inchecken bleken zowel pa, ma en ik niet op de passagiers lijst te staan en moest er door de briljante werknemer van Jetairfly een paar keer worden gebeld of we toch echt wel meekonden. Volgens mij hadden ze deze meneer beter nog een dagje langer aan het infuus kunnen laten liggen, aan de grote pleister op zijn arm te zien hadden ze hem daar net vanaf getrokken. Uiteindelijk mochten we mee, alleen niet op de door ons gereserveerde stoelen, die waren al besproken…? Door ons misschien ??? In het vliegtuig bleken de door ons online gereserveerde plaatsen gewoon nog vrij te zijn dus uiteindelijk hebben we lekker luxe met extra stoelen kunnen vliegen….heerlijk geslapen.

26-11

Na een lange vlucht via Zanzibar uiteindelijk toch geland op Keniaanse bodem. Mwinyi, onze vaste driver hier, stond ons al op te wachten. We waren net in het appartement toen Annemarie al langskwam om hoi te zeggen en boodschappen met ons te doen….fijn !!! Dat is het enige nadeel van een appartement. Als je aankomt heb je dus echt helemaal niks in huis, nog geen fles water. Bij de Nakumatt maar meteen de nodige spullen voor het ontbijt etc. gehaald….d.w.z. KOFFIE. ( Nu ik dit schrijf ligt iedereen nog lekker op één oor en heb ik al een volle pot koffie achter de kiezen ). Ook nog even gezorgd dat we weer allemaal mobiel zijn met nieuwe telefoonnummers en credit. Tsja en dat pa weer eens een keer zijn telefoon kwijt was, zeker wist dat hij hem aan ons mam had gegeven, maar toch gewoon onder in zijn eigen tas bleek te zitten, daar kunnen wij ook niks aan doen. Verder hebben we de dag doorgebracht in constante staat van gaarheid, dus nadat we lekker even met zijn allen aan het strand zijn gaan eten, zijn we dan ook maar op tijd onder de wol gekropen ( wollen deken met hartjes is zo fijn met dit weer ). Heb maar gevolunteerd om op de bank te gaan slapen. Bedjes zijn echt te klein voor twee personen met deze temperatuur. Ik kon natuurlijk weer niet slapen, te heet, bankje kraakte, de muggen zoemde rond mijn oren dus heb ik midden in de nacht nog maar even mijn bed ( lees zitting van de bank ) verplaatst van bank naar midden in de woonkamer recht onder de fan.

27-11

Om 6 uur wakker, toch nog een paar uur geslapen, mijn dagboek opgestart, gezwommen en nu ontbijt maken voor mijn schattekes. Tijd om niks te doen hebben we hier niet, zeker nu met Ansj en Loulou wordt elke minuut van de dag ingevuld. M.a.w. we hebben het Afrikaans tempo niet bepaald overgenomen. In alle vroegte vertrekken we met z’n allen naar school. Voor ons een bekende weg maar voor iemand die nog nooit in Afrika is geweest een belevenis op zich. Je krijgt in elk geval een prima beeld van het dagelijkse afrikaanse leven. Winkeltjes langs de weg, drukte op straat, tuterende matatu’s en motortjes die overal tussendoor rijden, vrouwen met een stapel brandhout of een container mnazi ( palmwijn ) op hun hoofd en vooral veel kinderen. Ali onze aannemer was al op school en na vele warme begroetingen zijn we meteen maar een rondje gaan lopen om te kijken wat we deze keer het beste konden gaan doen. We hadden het plan ( en alles geregeld met de aannemer ) om een nieuw toiletgebouw te bouwen maar een week voor vertrek smste de hoofdmeester me dat ze zelf een aanvraag voor een nieuw toilet hadden ingediend bij het CDF ( Community Development Fund ) en dat deze net was goedgekeurd. Super goed natuurlijk dat ze zelf ook initiatief nemen en dat er uiteindelijk nog iets goeds uitkomt ook, ze waren al begonnen met uitgraven van de pitlatrine. We besluiten om van een aantal lokalen het dak te laten vervangen, een veranda te laten maken om de kantine en 3 lokalen, kraanaansluitingen voor de nieuwe watertank ( ook gesponsord door het CDF ) en 23 tafels en stoelenvoor de leraren omdat niemand een bureau heeft. Jammer genoeg is de school al gesloten en is alleen standard 8 nog aanwezig om te studeren voor hun examens volgende week. Nu zijn dit in totaal al 295 kinderen dus de meiden hebben wel een beetje een indruk gekregen hoe een klas er hier normaal uitziet. Het blijft natuurlijk indrukwekkender om bijna alle 2000 kinderen bij elkaar te zien.
Hierna nog even shoppen om brood ( 150 broden ) te bestellen voor de klas 8 afscheidslunch die we donderdag organiseren. Ook even op pad om de computer online te krijgen. We hebben al 2 jaar een prepaid Orange modem en net dat ding is heel handig als je het wil opwaarderen en internet wil gebruiken. Stickje…? Hoezo…? Nooit gezien…? Dat was ons pa natuurlijk voor het gemak weer vergeten mee te brengen uit Nederland.
Om 5 uur hadden we ( een uur voor dat het donker wordt ) nog een uurtje om een duik te nemen. Niemand had zin om te douchen voor het avondeten dus gingen we met badpak nog aan uit eten ( oude tijden herleven Ansj ). De volgende morgen moeten we weer voor dag en dauw op pad. Met zijn allen op tijd naar bed dus.

28-11

Wekker gaat om half 6, vandaag gaan we olifanten spotten in Shimba Hills aan de zuidkust dus we moeten vroeg vertrekken om de dieren te kunnen zien. Later op de dag is het te warm en gaan ze zich verstoppen tussen de struiken. De eerste shock voor de meiden onderweg is de ferry, volgepakt met auto’s en duizenden mensen vraag je je af hoe het ding de overkant kan halen. De weg naar Kwale is weer een grote attractie en de natuur wordt steeds mooier. In Kwale centrum pikken we Hamisi onze Personal ( olifanten ) Spotter op en rijden we naar zijn village om van daaruit te voet verder te gaan. Na een soort van mini jungletocht bereiken we het eind van de wereld….volledige stilte en the most amazing view. Wow, we zijn allemaal diep onder de indruk. Badende olifanten in de verte, Kilimanjaro op de achtergrond en met kaasstengel in ons hand ( thanks voor de tip Ann, ze zijn echt lekker ) blijven we een tijdje staan…genieten. Door de village lopen we terug naar Hamisi’s huis waar we met zijn allen lekker een madafu ( sap uit de kokosnoot ) drinken. Verderop in the village worden we getrakteerd op een traditional dance door een paar mannen en vrouwen uit het dorp. Kippenvel momentje. Ik zij de gek mocht natuurlijk weer meedoen met de soepeldansende mama’s ( ben bang dat ik toch ergens een stukje dansles gemist heb bij Lizan ). Wat een lieve mensen allemaal. Van hieruit vervolgen we onze tocht naar het volgende olifant uitkijkpunt. Iedereen had ondertussen enorme behoefte aan een lauwe cola dus bij het plaatselijke restaurantje nemen we even een break. Jammer genoeg besloten alle musquitos uit de omgevingde aanval in te zetten op mij ( zal wel lekker hebben geroken na het dansen ) dus had mijn cola redelijk snel leeg. Echt niet normaal, alle muggen verzamelen op Daan, let’s get out of here. Toen we afscheid hadden genomen van Hamisi, reden we naar Diani Beach om te gaan snorkelen. We moesten allen nog even een bootje regelen om ons naar het rif te varen. Zoals gewoonlijk was dit binnen 2 minuten gebeurd, ze moesten alleen even de “ machine “ gaan halen waarna wij ons vol enthousiasme gingen omkleden bij de lokale massage shop. Deze dame was zo lief om even haar ruimte ter beschikking te stellen zodat wij ons achter een te klein gordijntje in alle privacy in bikini konden hijsen. Weer op het strand bleek de “ machine “ uit Zuid Afrika te moeten komen en na een duik in zee besloten we dat ( na een uur wachten ) het snorkelen het voor die dag niet meer zou worden. Maar het drankje bij Fourty Thieves ( Plan B ) was super relax, wat een chillplek. Marlou had nog wel even sjans met een van de beachboys, de openingszin: Can i say hi and what's your talent houden we erin voortaan.

Omdat we allemaal doodop waren van de lange terugreis over de pont besloten we maar bij het restaurant van Jacy Joka ( ons appartement ) te blijven eten. Geen fut meer om te douchen dus weer met badpak nog aan aan tafel. Na het eten en een koffietje waren Ansj en ik als enige weer helemaal fit en hadden we natuurlijk weer eens geen zin om te gaan slapen. Ash ( kennisje hier ) had onze foto op Facebook gezien en kwam nog even hoi zeggen dus met dat op tijd naar bed gaan is het niet meer goed gekomen. Om 3 uur deden we het licht uit, het is ook gewoon te gezellig hier.

29-11

Om 6.30 uur RISE and SHINE. Koffie zetten en in de kleren. Om 8 uur kunnen we het brood ophalen bij de Nakumatt voor de afscheidslunch. De rest van het boodschappenlijstje bestaat uit 8 x 5 literflessen pinapple juice, 10 kilo margarine, 3 grote blikken jam, 4 kilo suiker, 600 zuurtje en 600 koekjes. Thuis alles snel even naar één hoog sjouwen en smeren maar. Met 6 man maken we 350 lunchpakketjes voor 300 kinderen en wat leraren. Om 12 uur snel Theo en Antoinette ophalen in Shanzu en naar school. Met zijn allen delen we de boterhammen uit aan een stroom kinderen waar geen eind aan lijkt te komen. Als 2e en 3e gang hebben we nog een ongesmeerde boterham voor de kids. Blijft ongelofelijk dat de kinderen hier nog steeds blij worden van een droge snee witbrood maar het blijft natuurlijk ook iets wat ze bijna nooit eten. Zie het maar als droog brood = cake, brood met jam = slagroom taart. Om 4 uur nemen we afscheid . Het allerlaatste overschot van de lunch delen we uit bij de allerarmste families uit de buurt en word ik door onze chauffeur officieel bestempeld tot Queen of the Ghetto…duh. Snel doen we een colaatje bij Theo en Antoinette, racen we door naar Nakumatt om drankjes te halen voor de BBQ bij Rob en Annemarie thuis. Werd weer een gezellige avond met heerlijk eten en dag vol contrasten.

Nog even met zijn allen zitten brainstormen over Marlou’s persoonlijke projectje….how to wash my hair in Kenya….alle verschillende opties besproken en tot de conclusie gekomen dat het toch in de badkamer moest plaatsvinden nadat we eerst water zouden koken ( we hebben namelijk geen warm water ) om haar enorme bos goed uit te kunnen spoelen…..Because you are worth it !