Reisverslag Kenia Mei 2007

Lieve Allemaal,

Zoals de meeste van jullie wel wisten zijn mijn vader en ik van 13 tot 27 mei weer in Kenia geweest om een bezoek te brengen aan de Concordia School en daar onze handen uit de mouwen te steken natuurlijk.

Na een relaxte vlucht van 8,5 uur ( 16 stoelen met twee man ) kwamen we om zes uur 's-morgens aan in een zeer regenachtig Mombasa. Nadat we anderhalf uur bij de douane hadden staan wachten om ons visa te regelen konden we eindelijk naar buiten waar John al op ons stond te wachten. Het stukje naar de auto was al genoeg om kletsnat te worden en je schoenen vol water te scheppen. Dit was echter nog niks in vergelijking tot de rest van ons ritje naar huis. Op plaatsen stond het water meer dan een halve meter hoog omdat er geen afwatering is en het water dus niet weg kan. Ik geloof niet dat we John ooit kunnen uitleggen dat het beter is om rustig te rijden als het zulk slecht weer is, dus vol gas de plassen in. Dat er hier en daar enorme gaten in de weg zitten mag de pret niet drukken net als het feit dat remmen ook iet wat lastig wordt als je door het water rijdt. Het ging dan ook maar net goed toen er een klein personenautootje voor ons moest remmen en John er nog net langs kon schieten.....pffff. Het avontuur is begonnen.

De volgende dag regende het nog steeds maar we besloten meteen naar school te gaan om onze tijd daar zo optimaal mogelijk te kunnen benutten. De weg naar school was mogelijk nog erger dan ons tripje van de vorige dag. De weg is nogal heuvelachtig en wordt door de kleigrond spiegelglad. Nadat de matatu het halverwege een heuvel niet meer trok begonnen we langzaam achteruit te glijden. Het engste is dat er ook overal mensen lopen en dat ik het niet op mijn geweten wil hebben dat we iemand platrijden. Heb tegen ons pa gezegd dat ik mijn ogen wel weer open zou doen als we op school waren aangekomen, kreeg een beetje een achtbaangevoel in mijn buik. Op school was het ook een grote modder bende. Kinderen liepen op blote voeten erg voorzichtig het schoolplein op om niet uit te glijden, ook hier was het spekglad. Later in de pauze gingen veel kinderen buiten een glijbaan maken in de modder zoals wij vroeger een ijsbaantje maakten in de sneeuw. Het was natuurlijk erg leuk om alle leraren en de hoofdmeester weer terug te zien en we waren erg blij te zien dat de lerarenkamer nog steeds redelijk schoon en opgeruimd was. Misschien leren ze het nog eens.

Nadat we een rondje hadden gemaakt langs alle klaslokalen besloten we een aantal dingen te gaan realiseren in de tijd dat we in Kenia waren. Er moest een goot van cement komen tussen de klaslokalen omdat het water anders niet goed wegkan en de fundering van de gebouwen aantast omdat de grond wegspoeld. Voor de kantine willen we een veranda laten metselen omdat de kinderen hier anders ook in de modder moeten zitten tijdens hun pauze. We willen de storage room inrichten met kasten en boekenplanken zodat ze ook de schoolboeken tijdens vakanties netjes kunnen opbergen omdat de andere bookstore veel te klein is geworden. De watertank moet worden gerapareerd omdat deze lekt bij de kraan. Wat wil je ook als 2000 kinderen steeds aan de kraan zitten te draaien. Verder besloten we een winkeltje te gaan openenen voor ons schooluniformen project. De tailors en nicky ( de jongen die de verkoop doet )hadden erg hard gewerkt om het project te laten slagen. Het enige probleem is dat Concordia niet met openbaar vervoer bereikbaar is en mensen dus ver moeten lopen als ze een uniform willen kopen. Daar Nicky ook op andere scholen ons project heeft gepromoot zijn veel mensen geinteresseerd, maar vinden alleen Concordia te ver om daar een uniform te komen kopen. Tot dan ging Nicky dan ook naar de scholen toe om maten van de kinderen op te nemen en nadat de uniformen klaar waren ging hij ze weer afgeven. We verwachten dat het aantal klanten, met de opening van een eigen winkel in een makkelijk bereikbaar dorpje, een heel stuk kan stijgen omdat onze uniformen nog steeds een stuk goedkoper zijn als de uniformen in de stad. In Nederland wachten we nog op een goedkeuring van het NCDO voor het bouwen van vier nieuwe klaslokalen dus daar willen we ook zo snel mogelijk mee starten. Dit is erg hard nodig omdat het aantal leerlingen in sommige klassen weer abnormaal hoog is.

We zijn meteen gestart met de aanschaf van materialen zodat ze in het weekend konden beginnen met de goot en de veranda. Dit kon natuurlijk niet als de kinderen er waren dus het moest in twee dagen worden afgewerkt.

Voor de winkel zijn we meteen gestart met het zoeken naar een pandje wat we na twee dagen vonden in Mwandoni een dorpje lags de doorgaande weg naar Bamburi en centraal gelegen tussen vele scholen. Natuurlijk moest alles nog geschilderd worden en voor de inrichting moesten nog twee tafels, een strijkplank, banken en schappen worden gemaakt.

Op donderdagavond regende het zo erg dat er niet veel op zat dan binnen te blijven. Het bruggetje in Mishomoroni was weggespoeld wat betekende dat school nog moeilijker bereikbaar was. Op onze dag van aankomst bleken er trouwens ook vijf mensen verdronken te zijn in de overstromingen in Mombasa. Verschrikkelijk voor de mensen in de dorpen waar het water tot halverwege de hutjes stond. Ook in ons appartement regende het binnen en in de keuken hadden we een aardig concert van water dat in pannen druppelt. Alles was nat en klam van kleding tot het bed. Mensen moeten hier wel ziek worden als je weken in de nattigheid moet zitten. Wel gelachen toen we overdag naar school liepen en ons pa in de modder zakte. Gelukkig zijn de mensen erg behulpzaam en mocht hij meteen zijn voeten wassen een van de families langs de weg.

Gelukkig werd het vanaf vrijdag beter weer, nog wel een flinke bui af en toe maar ook wat meer zon. Maakt het toch een stuk prettiger. De tweede week moesten we nog veel regelen. Afspraken met education officer en julius de oude hoofdmeester van Concordia. Bijkletsen met mijn jongens Joseph en Cyrus. De twee straatkinderen die nog steeds bij John wonen. Helaas heeft Jeremiah ervoor gekozen om terug de straat op te gaan. Maar deze twee zijn erg dankbaar dat ze bij John mogen wonen en Cyrus doet het echt super goed op school. Hij had de beste cijfers tijdens de tussentijdse examens in maart. Ben echt trots op deze twee mannetjes en hoop dat ze net zo goed hun best blijven doen als nu.

Op de laatste vrijdag was er een sportdag georganiseerd bij Bamburi waaraan 22 scholen meededen. Ook Concordia deed mee met ongeveer 120 leerlingen. Met 45 kinderen achterin de Matatu gingen we op weg. Beetje zwaar beladen dus we hebben maar drie keer vast gezeten op een drempel. De kinderen konden meedoen aan verschillende atheletiek onderdelen. Hoog- en verspringen en hardlopen. Dapper hoor vijf kilometer rennen bij die temperatuur. Papa en ik hadden dan ook maar lunch geregeld voor alle kinderen want anders zouden ze de hele dag zonder eten en drinken hebben gezeten. Dus soda's en een half wit brood voor iedereen. Het werd een geweldige dag.

Op de laatste zaterdag wilden we nog even relaxen voordat we de volgende morgen heel vroeg terug moesten naar huis. Wat vliegt de tijd als je daar bent. En zoals in Kenia nooit iets gaat als gepland verliep onze laatste dag ook niet echt relaxed. We moesten nog even geld pinnen om ons appartement te betalen, daar zijn we dus de hele middag mee bezig geweest. Eerst met drie verschillende pasjes geprobeerd te pinnen bij Barclay's waar de automaat leeg was ( voor het weekend halen veel mensen geld en niemand vult de pin bij dus op = op )daarna geprobeerd met visa geld te halen bij een andere bank wat ook niet lukte. Uiteindelijk besloot pa nog maar euro's te gaan wisselen op de zwarte markt wat ons bijna een arrestatie opleverde omdat een junk ( die we geen geld wilden geven ) ons ging verlinken bij de politie. Het is verboden geld te wisselen op straat maar we hadden geen andere keuze in ons geval. De junk probeerde er op deze manier ook wat geld uit te slaan door een dealtje te maken met de politie. Toen John ze daar allebei ( junk en agent ) op aansprak voelden ze zich toch wat betrapt en mochten we doorrijden.
We waren wat shillingen en een spannend verhaal rijker.

De twee weken in Kenia zijn weer super geweest. De uniformen winkel is inmiddels geopend en we hebben de nodige zaken kunnen realiseren. Toch heb je altijd tijd te kort want er zijn nog zoveel dingen die we willen doen om onze kindjes te helpen. Hopen dat we snel kunnen starten met de vier nieuwe klaslokalen.........

Groetjes John en Daan