Hot hot hot
Door: Danielle van Nooij
Blijf op de hoogte en volg Danielle
07 December 2006 | Kenia, Mombassa
Hoi allemaal, hoop dat alles goed met jullie gaar in Nederland. Hier is het weer in elk geval aardig veranderd en regent het alleen 's-nachts af en toe nog. Overdag is het echt bloed en bloed heet. je ziet er constant uit alsof je onder de douche vandaan komt maar dat is alleen maar van het zweten dat de stralen van je gezicht af lopen. Kreeg gister zelfs mijn spijkerbroek niet meer aangetrokken omdat alles aan je lijf plakt.
Maar omdat mijn matatu vandaag voor de tweede keer gearresteerd is wegens het veroorzaken van een obstruction ??? en ik dus geen vervoer heb ( omdat de auto twee keer door John bij het politiebureau moet worden losgepeuterd en dat betekent uren praten om zo min mogelijk geld te betalen, want dat is nauurlijk waar dit allemaal om draait bij de corrupte keniaanse politie ) ben ik maar weer eens op mijn fietsje naar het cybercafe gegaan. Zou de hele dag op school zijn om een nursery bed ( groententuintje )te gaan aanleggen maar je kunt hier niet echt iets plannen zie je wel, morgen maar weer.
Heb een paar hele drukke maar leuke weken achter de rug. Op vrijdag 24 november hebben we de school gesloten voor de vakantie. Was echt een geweldige dag met lot's of entertainment van de kinderen. Voor alle drie best presterende kinderen uit een klas hadden we een cadeautje gekocht, zoals een schrift, pen of potlood.
Samen met Chantal en Alex hebben we alles uitgedeeld en het was een hele leuke laatste schooldag voor iedereen.
De volgende dag hebben we 's-avonds kampvuur gehouden met de boyscouts van Concordia. Het was weer helemaal geweldig.
Chantal had geld gegeven zodat de kinderen eten en een soda kregen. Een openener heb je hier echt niet nodig want echt werkelijk elk kind maakt zijn flesje met zijn tanden open. Daarna natuurlijk zingen en dansen bij het kampvuur en later natuurlijk nog even disco-en met de kids bij de muziek van de matutu, echt helemaal te gek.
Dinsdag zijn Chantal en ik ( nadat alex maandagavond weer naar Holland vertokken was ) samen met John en Saidi en mijn matatu naar Tanzania vetrokken. Dat wil zeggen dat we eerst vanaf zeven uur 's-morgens bij migration hebben staan wachten in de snoeihete zon om een tijdelijk paspoort voor Saidi te regelen omdat hij anders het ene land niet uit mocht en het andere ook niet in natuurlijk. John stelde al voor om alleen met ons te gaan maar dat leek ons niet echt een slim plan omdat het echt een hele vervelende en vermoeiende reis is en je weet nooit wat er onderweg mis kan gaan. Om elf uur hadden we de papieren rond en moesten wij nog eten en water halen voor onderweg, terwijl John nog maar een t-shirt en een broek voor Saidi is gaan kopen. Ik ga op reis en neem mee....helemaal niks. Om half twaalf vertrokken we dan eindelijk. Weer ongeveer twee uur hobbelen tot aan mariakani en dan nog ongeveer een uur normale weg tot aan Voi. Daar even de auto laten nakijken en alle schroeven nog ff vast late draaien voordat we vanuit uit daar rond vier uur naar Taveta aan de grens konden vetrekken. Vanaf hier houdt de weg echt helemaal op en rijd je dwars door natuurreservaat tsavo. Het werd een beetje een race tegen de klok want om half zeven is het pikdonker en is het niet echt handig als je komt stil te staan in de bush. Om half zes kregen we natuurlijk een lekke band en werd deze gewisseld voor de enige reserve band die we bij ons hadden terwijl Chantal en ik ons even sanitair moesten ontspannen in de struiken. Nou daar krijg je muggenbulten op je kont van dat kunnen we wel vertellen. Nadat wij nog wat instructies vanaf de zijlijn hadden gegeven ( over hoe je de schroeven van een band moet aandraaien, thanks pa voor alle lessen bandje verwisselen ) vertrokken we weer met de lichte stress omdat het toch wel erg laat begon te worden en we zeker niet meer voor het donker in Taveta zouden geraken, wat als we nu nog een lekke band zouden krijgen ? We kregen het helemaal benauwd toen we een stuk of zeven olifanten voorbij reden de vlakbij in de berm stonden. Een kwartier later was het pikkedonker en stak er een hyena de weg over...help hier willen we echt niet slapen. Gelukkig kwamen we rond acht uur in Taveta aan waar we voor de tiende keer door de politie werden aangehouden. Deze keer omdat we zogenaamd een sticker nodig hadden om door het wildpark te rijden en we dan bescherming zouden krijgen ja,ja. Uiteindelijk wilden ze natuurlijk weer alleen maar geld om een soda te kunnen kopen. Toen we daar twintig minuten hadden gestaan met het licht aan in de matatu zat het wildlife in de bus en kon er geen sticker meer aan helpen om te voorkomen we dat wij verrot werden gestoken en chagarijnig. Maar nadat John weer eens een diplomatiek praatje had gehouden en vooral tien keer gezegd hadden dat we zo goed werk doen in Kenya en we nu op bezoek gingen bij de bisschop in Tanzania mochten we gaan zonder te betalen. We besloten om in Taveta te blijven slapen omdat het ons niet verstandig leek de reis voort te zetten zonder reserveband. De matatu werd op het politiebureau geparkeerd voor de bewaking ( doen ze ook nog eens iets goeds )en voor 350 shilling hadden we een Hotel ( ongeveer 4 euro )met warm water. De volgende dag zijn we om half acht vertrokken nadat we onze kapotte band hadden laten repareren en de de auto nog eens hadden laten nakijken. Bij de grens moesten we eerst in Kenya ons paspoort laten stempelen voor vertek. Hier hebben we maar ongeveer drie uur hoeven wachten om de buitenlandse insurrance voor de bus in orde te maken. Vervolgens rijd je vier kilometer door niemandsland om bij de douane van Tanzania aan te komen waar je dan weer een nieuw visum moet kopen. Gelukkig ging dit redelijk snel en om rond elf uur waren we dan echt op weg naar Same in Tanzania, waar Chantal twee jaar geleden gewerkt heeft in het ziekenhuis. Vanaf de grens zijn de wegen echt stukken beter als in Kenia en kwamen na anderhalf uur aan in Same. Voor Chantal was het natuurlijk geweldig om alle mensen daar weer terug te zien en we hebben erg veel gelachen ( en ik ook ff gejankt, hè chan ). De terugreis verliep voorspoedig al kregen we wel ff stress toen Saidi ons zei dat ie een luipaard had gezien vlakbij de plek waar we op de heenweg met een lekke band hadden gestaan en wij dus met onze broek op onze enkels in de struiken hadden gezeten.
Maandagavond werden we door Annemarie en Rob ( Nederlands koppel wat vlakbij mij woont, Rob werkt op het vliegveld in Mombasa )uitgenodigd om mee te gaan naar een borrel in het Tamarind waarbij een nieuwe Nederlandse ambassadrice werd voorgesteld. Wat een dekadentie van onze belastingcenten maar wel leuk om mee te maken en een leuk afscheid voor Chantal want die moest 's-avonds naar het vliegveld om te vertrekken naar Nederland. Nadat we Chantal hadden uitgezwaaid kwamen de ouders van Alex aan met nog een paar Belgische kennissen van me. Onderweg naar het hotel waar de ouders van Alex slapen weer eens twee keer aangehouden door de politie en John later ook nog een keer aangehouden toen ie van het hotel naar huis reed. En je kunt er echt niet omheen wat ze leggen gewoon een wegversperring aan met kraaiepoten.
Gisteren ben ik samen met Theo en Antoinette kippenvoer gaan kopen voor onze schoolkippen. Daarna nog een schooluniform gekocht voor het derde straatkind wat zich later bij Jeremiah en Sirus gevoegd had.
's-middags zijn we met zijn allen nog op school gaan kijken om daarna met een omweg terug naar huis te rijden omdat er verderop weer politiecontrole was, wordt gek van die lui ! De politie is hier zeker niet mijn beste vriend.
Maar omdat mijn matatu vandaag voor de tweede keer gearresteerd is wegens het veroorzaken van een obstruction ??? en ik dus geen vervoer heb ( omdat de auto twee keer door John bij het politiebureau moet worden losgepeuterd en dat betekent uren praten om zo min mogelijk geld te betalen, want dat is nauurlijk waar dit allemaal om draait bij de corrupte keniaanse politie ) ben ik maar weer eens op mijn fietsje naar het cybercafe gegaan. Zou de hele dag op school zijn om een nursery bed ( groententuintje )te gaan aanleggen maar je kunt hier niet echt iets plannen zie je wel, morgen maar weer.
Heb een paar hele drukke maar leuke weken achter de rug. Op vrijdag 24 november hebben we de school gesloten voor de vakantie. Was echt een geweldige dag met lot's of entertainment van de kinderen. Voor alle drie best presterende kinderen uit een klas hadden we een cadeautje gekocht, zoals een schrift, pen of potlood.
Samen met Chantal en Alex hebben we alles uitgedeeld en het was een hele leuke laatste schooldag voor iedereen.
De volgende dag hebben we 's-avonds kampvuur gehouden met de boyscouts van Concordia. Het was weer helemaal geweldig.
Chantal had geld gegeven zodat de kinderen eten en een soda kregen. Een openener heb je hier echt niet nodig want echt werkelijk elk kind maakt zijn flesje met zijn tanden open. Daarna natuurlijk zingen en dansen bij het kampvuur en later natuurlijk nog even disco-en met de kids bij de muziek van de matutu, echt helemaal te gek.
Dinsdag zijn Chantal en ik ( nadat alex maandagavond weer naar Holland vertokken was ) samen met John en Saidi en mijn matatu naar Tanzania vetrokken. Dat wil zeggen dat we eerst vanaf zeven uur 's-morgens bij migration hebben staan wachten in de snoeihete zon om een tijdelijk paspoort voor Saidi te regelen omdat hij anders het ene land niet uit mocht en het andere ook niet in natuurlijk. John stelde al voor om alleen met ons te gaan maar dat leek ons niet echt een slim plan omdat het echt een hele vervelende en vermoeiende reis is en je weet nooit wat er onderweg mis kan gaan. Om elf uur hadden we de papieren rond en moesten wij nog eten en water halen voor onderweg, terwijl John nog maar een t-shirt en een broek voor Saidi is gaan kopen. Ik ga op reis en neem mee....helemaal niks. Om half twaalf vertrokken we dan eindelijk. Weer ongeveer twee uur hobbelen tot aan mariakani en dan nog ongeveer een uur normale weg tot aan Voi. Daar even de auto laten nakijken en alle schroeven nog ff vast late draaien voordat we vanuit uit daar rond vier uur naar Taveta aan de grens konden vetrekken. Vanaf hier houdt de weg echt helemaal op en rijd je dwars door natuurreservaat tsavo. Het werd een beetje een race tegen de klok want om half zeven is het pikdonker en is het niet echt handig als je komt stil te staan in de bush. Om half zes kregen we natuurlijk een lekke band en werd deze gewisseld voor de enige reserve band die we bij ons hadden terwijl Chantal en ik ons even sanitair moesten ontspannen in de struiken. Nou daar krijg je muggenbulten op je kont van dat kunnen we wel vertellen. Nadat wij nog wat instructies vanaf de zijlijn hadden gegeven ( over hoe je de schroeven van een band moet aandraaien, thanks pa voor alle lessen bandje verwisselen ) vertrokken we weer met de lichte stress omdat het toch wel erg laat begon te worden en we zeker niet meer voor het donker in Taveta zouden geraken, wat als we nu nog een lekke band zouden krijgen ? We kregen het helemaal benauwd toen we een stuk of zeven olifanten voorbij reden de vlakbij in de berm stonden. Een kwartier later was het pikkedonker en stak er een hyena de weg over...help hier willen we echt niet slapen. Gelukkig kwamen we rond acht uur in Taveta aan waar we voor de tiende keer door de politie werden aangehouden. Deze keer omdat we zogenaamd een sticker nodig hadden om door het wildpark te rijden en we dan bescherming zouden krijgen ja,ja. Uiteindelijk wilden ze natuurlijk weer alleen maar geld om een soda te kunnen kopen. Toen we daar twintig minuten hadden gestaan met het licht aan in de matatu zat het wildlife in de bus en kon er geen sticker meer aan helpen om te voorkomen we dat wij verrot werden gestoken en chagarijnig. Maar nadat John weer eens een diplomatiek praatje had gehouden en vooral tien keer gezegd hadden dat we zo goed werk doen in Kenya en we nu op bezoek gingen bij de bisschop in Tanzania mochten we gaan zonder te betalen. We besloten om in Taveta te blijven slapen omdat het ons niet verstandig leek de reis voort te zetten zonder reserveband. De matatu werd op het politiebureau geparkeerd voor de bewaking ( doen ze ook nog eens iets goeds )en voor 350 shilling hadden we een Hotel ( ongeveer 4 euro )met warm water. De volgende dag zijn we om half acht vertrokken nadat we onze kapotte band hadden laten repareren en de de auto nog eens hadden laten nakijken. Bij de grens moesten we eerst in Kenya ons paspoort laten stempelen voor vertek. Hier hebben we maar ongeveer drie uur hoeven wachten om de buitenlandse insurrance voor de bus in orde te maken. Vervolgens rijd je vier kilometer door niemandsland om bij de douane van Tanzania aan te komen waar je dan weer een nieuw visum moet kopen. Gelukkig ging dit redelijk snel en om rond elf uur waren we dan echt op weg naar Same in Tanzania, waar Chantal twee jaar geleden gewerkt heeft in het ziekenhuis. Vanaf de grens zijn de wegen echt stukken beter als in Kenia en kwamen na anderhalf uur aan in Same. Voor Chantal was het natuurlijk geweldig om alle mensen daar weer terug te zien en we hebben erg veel gelachen ( en ik ook ff gejankt, hè chan ). De terugreis verliep voorspoedig al kregen we wel ff stress toen Saidi ons zei dat ie een luipaard had gezien vlakbij de plek waar we op de heenweg met een lekke band hadden gestaan en wij dus met onze broek op onze enkels in de struiken hadden gezeten.
Maandagavond werden we door Annemarie en Rob ( Nederlands koppel wat vlakbij mij woont, Rob werkt op het vliegveld in Mombasa )uitgenodigd om mee te gaan naar een borrel in het Tamarind waarbij een nieuwe Nederlandse ambassadrice werd voorgesteld. Wat een dekadentie van onze belastingcenten maar wel leuk om mee te maken en een leuk afscheid voor Chantal want die moest 's-avonds naar het vliegveld om te vertrekken naar Nederland. Nadat we Chantal hadden uitgezwaaid kwamen de ouders van Alex aan met nog een paar Belgische kennissen van me. Onderweg naar het hotel waar de ouders van Alex slapen weer eens twee keer aangehouden door de politie en John later ook nog een keer aangehouden toen ie van het hotel naar huis reed. En je kunt er echt niet omheen wat ze leggen gewoon een wegversperring aan met kraaiepoten.
Gisteren ben ik samen met Theo en Antoinette kippenvoer gaan kopen voor onze schoolkippen. Daarna nog een schooluniform gekocht voor het derde straatkind wat zich later bij Jeremiah en Sirus gevoegd had.
's-middags zijn we met zijn allen nog op school gaan kijken om daarna met een omweg terug naar huis te rijden omdat er verderop weer politiecontrole was, wordt gek van die lui ! De politie is hier zeker niet mijn beste vriend.
-
07 December 2006 - 18:21
Thea Bekkers:
Wat een klote wouten heb jij getroffen.
Wij hebben, zonder ook maar iets te betalen,alle hulp van een hoofdinspecteur in Ukunda gekregen.
De broer van Evans, die wij aanklaagden, werkt als juniorinspecteur bij dezelfde politie, maar kreeg wel de opdracht zijn broer op te sporen, anders zou hij van betrokkenheid beschuldigd worden en de laan uit vliegen.
Het enige wat een politieman van ons gekregen heeft, was in Likoni, waar hij een telefoonkaart wilde hebben om voor ons te bellen, kosten Ksh 250.
Je kunt in Kenia prima spul kopen tegen de muggen, het heet Protection en zit in een geel flesje.Het werkt beter dan dat dure spul met deet wat je hier koopt.
Danielle nog veel succes.
Je ouders komen nu ook snel en je zult heeeeeel veel te vertellen hebben.
Want ondanks alles blijft Kenia een fijn land met meestal fantastische mensen.Geniet er nog van.
Groetjes Thea -
07 December 2006 - 19:50
Pa:
Habari za jioni. Jambo. Tot maandagavond. Kunnen we gelijk een borreltje pakken op de jarige.
Je zult wel een van de honderden aangehouden matatu's zijn. Het wordt een dure tijd voor de mensen daar .Dus?
Wat dat luipaard betreft,die zal met zijn goede ogen wel gezien hebben dat er weinig vlees aan zat. De Sponsoractiviteit van de Walewyc VMBO is op vrijdag 15 dec. Ze gaan ervoor en het zal best wel goedkomen.Een pluim op voorhand voor iedereen op school en succes.
Ik ben nog druk om van alles geregeld te krijgen voor de stichting. Ik hoop dat het lukt voor maandag
We zien je gauw.
Groeten van iedereen.
-
08 December 2006 - 09:02
Juanita:
Lieve Daan,
We missen je, maar je verhalen houden ons goed op de hoogte. Ben blij dat Sjaan weer veilig thuis is. Ze heeft al veel van de avonturen verteld. Volgens mij wil ze zo weer naar je terug..., maar daar steken wij een stokkie voor. Daan, hier alles goed, saai goed zeg maar. Veel succes en plezier met alle gasten die er zijn en komen en bedank die kindertejes voor die enorm leuke kerstkaart die ze gemaakt hebben. Erg goed idee!!!!! (Misschien kan je ze alvast voor volgend jaar aan het knutselen zetten :-)
Tot over een paar weekjes...
Kus Jua -
08 December 2006 - 09:14
Marlou:
Hoi lieve Daan! Is weer heerlijk om je verhalen te lezen, ook de foto's maken het zo levendig. Goed werk!!! Bedankt voor de orginele kerstkaart en veel succes nog daar. Ik denk aan je. Dikke zoen -
12 December 2006 - 20:28
Eva:
Hi daantje,
Helemaal top dat we je zo kunnen volgen met al je verhalen en je foto's. Zo te zien heb je het super naar je zin. En nog bedankt voor de leuke kerst kaart.
Geniet ze,
Dikke kus Frank&Eva
-
21 December 2006 - 10:38
Lianne En Rob:
Danielle, het is nog vroeg maar langs deze weg een fijne kerst met je kinderen toegewenst en een heel gezond en gelukkig nieuwjaar 2007,waarin o.a. je terukkeer weer wordt verwacht.
Het ga je goed
Lianne en Rob -
21 December 2006 - 12:07
CHRISTIAN:
hoi daantje
wij wensen je voor 2007 niets wat je in de winkel koopt maar iets waar ieder op hoopt.
ps;tel de dagen tot je weer terug bent.
CHRISTIAN & GUST.
-
14 Februari 2007 - 20:13
Lydia:
hoi Daan, weer goed werk gedaan meid
ik hoor je nog
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
